Badania konsekwentnie pokazują, że używanie alkoholu i choroba afektywna dwubiegunowa nie idą ze sobą w parze. Chociaż umiarkowane spożycie może niektórym wydawać się nieszkodliwe, u osób z chorobą afektywną dwubiegunową nawet niewielkie ilości mogą zdestabilizować nastrój, pogorszyć objawy i zakłócać leczenie.
Złożony związek między nastrojem a alkoholem
Choroba afektywna dwubiegunowa obejmuje skrajne wahania nastroju, od maniakalnych wzlotów po depresyjne upadki. Alkohol nie tylko „uspokaja nerwy” – zasadniczo zmienia chemię mózgu. Psychiatra Ashwin Sood wyjaśnia, że alkohol działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, spowalniając kontrolę impulsów, ale efekt odwrotny zwiększa niepokój i stres. Ta destabilizacja może wywołać epizody maniakalne, pogłębić depresję i przyspieszyć zmianę nastroju.
Związek jest tak silny, że badania szacują, że nawet 45% osób cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową cierpi również na uzależnienie od alkoholu (AD). Pewną rolę mogą odgrywać predyspozycje genetyczne, co oznacza, że niektórzy ludzie są biologicznie bardziej podatni na obie choroby.
Dlaczego picie alkoholu jest zawsze niebezpieczne podczas odcinków
Podczas epizodów maniakalnych lub depresyjnych alkohol jest szczególnie niebezpieczny. Może sprawić, że leki będą nieskuteczne, jeszcze bardziej pogorszyć zdolność oceny sytuacji i nasilić myśli samobójcze. Badania potwierdzają, że nawet picie alkoholu poza zdiagnozowanym poziomem AD zwiększa ryzyko myśli samobójczych u osób z chorobą afektywną dwubiegunową.
Problem wykracza poza ostre objawy. Alkohol utrudnia dokładne monitorowanie leczenia. Jeśli pacjent pije podczas przyjmowania leków, trudno jest określić, czy leki działają, czy też alkohol maskuje ich działanie.
Niebezpieczne interakcje leków
Alkohol oddziałuje negatywnie z prawie wszystkimi lekami stosowanymi w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Łączenie alkoholu ze stabilizatorami nastroju, takimi jak lit, leki przeciwpsychotyczne lub benzodiazepiny, może nasilić działania niepożądane, takie jak senność, zawroty głowy, a nawet niebezpieczną depresję oddechową. Na przykład mieszanie alkoholu z benzodiazepinami (Xanax, Klonopin) może spowolnić oddech do niebezpiecznego poziomu.
Określone leki, takie jak lit, niosą ze sobą szczególne ryzyko w połączeniu z alkoholem, w tym toksyczność w przypadku odwodnienia pacjenta. Nawet pozornie drobne interakcje mogą zmniejszyć skuteczność leków i pogorszyć objawy.
Podsumowanie
Alkohol nasila objawy choroby afektywnej dwubiegunowej zarówno w fazie maniakalnej, jak i depresyjnej. Zmniejsza skuteczność leków, zwiększa skutki uboczne i zaburza ocenę sytuacji. Jeśli cierpisz na chorobę afektywną dwubiegunową i zmagasz się z używaniem alkoholu, niezbędna jest profesjonalna pomoc. Twój lekarz może zaoferować strategie, leki i zasoby, które pomogą Ci w powrocie do zdrowia.
Używanie alkoholu zasadniczo destabilizuje nastrój i leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej, czyniąc abstynencję najbezpieczniejszą opcją.
